težnjama indijskog duha — kosmičke strukture i fenomeni izjednačeni su s organima i funkcijama ljudskog tela i, pored toga, s elementima žrtvovanja (žrtvenik, vatra, žrtva, obredni instrumenti, liturgijske formule, itd.). S druge strane, askeza — koja je (već u preistorijska vremena) podrazumevala čitav jedan sistem podudarnosti između mikro i makrokosmosa (dah poistovećen s vetroan, itd.) — povezana je preko homologija sa žrtvovanjem. Neki oblici askeze, zadržavanje daha na primer, smatrani su čak za vrednije od žrtvovanja; smatralo se da je njihov ishod dragoceniji nego »plodovi« žrtvovanja. Ali sve te homologacije i sva ta izjednačavanja vrede, odnosno postaju stvarni i religiozno delotvorni jedino ako se razume dijalektika koja ih je obelodanila. Na koncu, ovde je reč o jednom broju sistema koji su s jedne strane homologni, a sa druge svrstani u jedan hijerarhijski promenjivi niz. Žrtvovanje je poistovećeno sa askezom, ali ono što posle određenog trenutka najviše vredi jeste shvatanje principa koji opravdava slična izjednačavanja. Vrlo rano, sa Upanišadama, biće visoko uzdignuto razumevanje, znanje (đnjana) dok će sistem žrtvovanja, sa mitološkom teologijom koju implikuje, izgubiti religiozni primat.
Meditation BasicsMeditation is actually a concentrating from the brain on only one object, generating the cessation of all believed. As ideas dissipate, the thoughts gets peaceful, and we are able to be absolutely from the present instant. The methods of meditation are easy and straightforward to understand, but a chance to retain the intellect centered usually takes time, endurance and apply.
each time you click on a connection to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will eventually demonstrate the trendy Wikiwand interface.
The history and philosophy of yoga is interesting. It’s awesome how a thing that started off so long ago continues to be related now.
Potvrđeno je da su istovetni mitovi donekle prisutni svuda u svetu, od starog Egipta i Grčke do »primitivnih« naroda. Izgleda da je osnovna ideja ista: čovek je stvoren od neke prvobitne materije (gline, drveta, kamena^ a oživeo ga je dah tvorca. U jednom broju slučajeva, on ima isti oblik kao i njegov tvorac. Drugim recima, kao što smo to već zapazili povodom jednog sumerskog mita, čovek svojim »oblikom« i »životom«, na neki način, deli uslovljenost tvorca. »Materiji« pripada samo njegovo telo.® Stvaranje žene od rebra uzetog od Adama, može se protumačiti kao ukazivanje na androginiju prvobitnog Čoveka. Slična shvatanja potvrđena su i u drugim tradicijama, među kojima su i one koje prenose neki midrašimi. Mit o androginu slika dosta rašireno verovanje: ljudsko savršenstvo, poistovećeno s mitskim Pretkom, obuhvata jedinstvenost koja je istovremeno i totalitet. Značaj androginije ocenićemo razmatrajući neke gnostičke i her5 Reč je o jednoj osobenosti drevnih ontologija: životinje i biljke počinju stvarno da postoje tek od onog trenutka kad im se daju imena (up. primer jednog australijskog plemena u Eliade, Mythes, rêves et mystères, str. 255). nine Dodajmo da se preminuli »duh« prema brojnim tradicijama vraća svome nebeskom tvorcu, a da se telo vraća zemlji. Ovaj antropološki »dualizam« odbacuju, međutim, biblijski autori, kao i većina njihovih savremenika na Bliskom istoku. Tek su mnogo kasnije nova antropološka shvatanja predložila smelije rešenje.
postavlja da su potekli svi saplemenici: dzuli štite porodice i sve stanovnike, a po povratku iz velikog lova, prinose im se na žrtvu brašno i salo. Još je značajnije otkriće do kojeg je došao Gerasimov u Malti (Mal'ta), u Sibiru. Reč je o »selu« čije su četvorougaone kuće bile podeljene na dve polovine, od kojih je desna pripadala muškarcima (nađeni su samo predmeti koje koriste muškarci), a leva ženama; ženske statuete potiču isključivo iz tog delà kuće. Homologni predmeti u muškom delu kuće predstavljaju ptice, ali su neki bili protumačeni kao falusi. thirty Nemoguće je jasno odrediti religijsku funkciju ovih figurina. Možemo pretpostaviti da one na neki način predstavljaju žensko božanstvo, pa prema tome i magijsko-religiozne moći boginje. »Tajna« koju predstavlja posebnost ženskog življenja igrala je značajnu ulogu u mnogim religijama, kako primitivnim tako i u istorijskim. Zasluga je Leroa-Gurana što je osvetlio središnju funkciju muško-ženskog polariteta u skupu paleolitske umetnosti, tj. na slikama i zidnim reljefima, statuetama ili kamenim pločama. On je pored toga uspeo da dokaže i jedinstvo tog simboličkog jezika, od franko-kantabrijske oblasti pa sve do Sibira. Koristeći topografsku analizu i statistiku, Leroa-Guran je došao do zaključka da su figure i znaci međusobno zamenjivi; na primer, slika bizona ima istu vrednost — »žensku« — kao »ogrebotine« ili drugi geometrijski znaci.
Disclosure: This put up could include affiliate links. If a invest in is created through these back links, we could gain a commission at no further cost for you. Your kind assistance can help us produce more aware posts!
Imali su brojna stada i živeli u utvrđenim naseljima (pur). To su just one »tvrđave« koje je Indra — nazvan purandara, »rušitelj utvrda« — napadao i uništavao na stotine. Tu su se borbe odigrale pre sastavljanja himni, jer je sećanje na njih izrazito mitologizovano. U Rigvedama se takođe pominje još jedan neprijateljski narod: Pani, koji kradu krave i prihvataju vedski kult. Harijupija na obalama reke Ravi verovatno je bila isto što i Harapa. Osim toga, u vedskim tekstovima se aludira na ruševine (arma, armaka) u kojima su živeli »čarobnjaci«; a to pokazuje da su Arijci srušene gradove povezivali s drevnim stanovnicima oblasti." Ipak, simbioza sa domorocima započinje prilično rano. Ako u kasnijim knjigama Rigvede reč dasa znači »rob«, što ukazuje na sudbinu pobeđenih Dasa, drugi pripadnici pokorenog naroda su 13 fourteen
Najezda Indoevropljana u istoriju označena je strašnim razaranjima. Između ~2300. i ~ 1900. godine u Grčkoj, Maloj Aziji, Mesopotamiji, spaljeni su i opustošeni brojni gradovi; tako su stradali Troja oko ~ 2300, Bejče-sultan, Tarsus i nekih tri stotine gradova i naselja u Anadoliji. Dokumenti pominju etničke grupe koje su se zvale Hititi, Luvijci i Mitanci. Postojanje ariofonskih elemenata potvrđeno je i kod drugih četa osvajača. Širenje indoevropskih naroda je počelo nekoliko vekova ranije, i produžilo se tokom dva milenijuma. Oko ~ 1200. Arijci su prodrli u dolinu Inda i Ganga, Iranci su se učvrstili u Persiji, Grčka sa ostrvima bila je indoevropeizirana. Nekoliko vekova kasnije, već je bila okončana ili je daleko uznapredovala indoevropeizacija Indije, Apeninskog i Balkanskog poluostrva i karpatsko-podunavskih oblasti, kao i srednje, severne i zapadne Evrope — od Visle do Baltičkog mora i do Atlantika.
Možemo, međutim, da rekonstruišemo simboliku neolitske kuće u Kini, pošto postoji kontinuitet ili analogija s određenim tipovima prebivališta u severnoj Aziji i na Tibetu. U neolitskim kulturama Jang-čao (Yang-chao) postojale su male kružne građevine (prečnika oko pet metara) sa stubovima koji su nosili krov, a bili su poredani oko rupe koja je služila kao ognjište. Moguće je i da se na krovu nalazio jedan otvor za dim iznad ognjišta. Ova kuća od tvrdog materijala imala je građu koju je do naših dana zadržala mongolska jurta. 28 A mi poznajemo kosmološku simboliku koju odražavaju jurta i šatori severnoazijskih naroda: Nebo je shvaćeno kao ogroman šator koji pridržava središnji stub; nosač šatora ili gornji otvor za izlazak dima poistovećeni su sa Stubom sveta, ili s »Nebeskim otvorom«, Polarnom zvezdom.29 Taj se otvor takođe naziva i »Nebesko okno«. Tibetanci otvor na krovu svojih kuća nazivaju »Nebeska sreća« ili »Nebeska vrata«. Kosmološka simbolika prebivališta potvrđena je kod brojnih primitivnih društava. Bilo to manje ili više očigledno, prebivalište je smatrano za imago mundi* Pošto primere za to nalazimo na 28 R. Stein, »Architectur et pensée réligieusc en Extrême-Orient«, str. 168. U istom viđeti opis jednog drugog tipa kineskog neolitskog naselja: četvrtaste i pravougaone građevine, napola ukopane u zemlju, sa silaznim stepenicama. 29 Up. Eliade, Le Chamanisme, str. 213. * Lat.: slika sveta (prim. prev.).
some individuals understand yoga being a religious follow tied completely to Hinduism or Buddhism. Though its roots are deeply linked with these traditions, modern-day yoga is practiced by people today of all faiths—or perhaps none—worldwide. a lot of varieties emphasis exclusively on Actual physical postures with none spiritual connotation.
I pored simbioze s bezbrojnim prehelenskim tradicijama, ariofonski osvajači uspeli su da nametnu svoj panteon i da očuvaju svoj osobeni »riligiozni stil« (up. poglavlje X—XI).
Kad se govori o ezoteričnim doktrinama, o ezoteričnim učenjima i tako dalje, misli se na doktrine i učenja kojima je cilj da čovjeka dovedu do unutarnje duhovne i metafizičke spoznaje.
ninety eight. Mogu li se spoznati Misterije? U svojim naporima da prodru u tajnu telete i epopteia, naučnici su podjednako koristili ne samo nagoveštaje antičkih autora, nego i neke podatke koje su preneli hrišćanski apologeti. Podaci ovih poslednjih moraju biti obazrivo ispitani, ali se ne mogu prenebregnuti. Još od Fukara (Foucart), navodi se jedan Temistijev odeljak koji je pominjao Plutarh MEDITACIJA a sačuvao Stobej, u kojem su iskustva duše neposredno posle smrti upoređena sa iskušavanjima onih koji su upućeni u Velike misterije: duša isprva luta tminom i muči je svaka strava; zatim je, odjednom, obasjava izvanredna svetlost i ona otkriva čiste predele i livade, čuje glasove i vidi igru. Mist se, s krunom na glavi, pridružuje »čistim i svetim ljudima«; on posmatra neupućene, zgurene u blatu i magli, kako tavore u svojim mukama, zbog straha od smrti i nepoverenja u onostranu sreću (Stobej IV, str. 107, Majneke). Fulcar je smatrao da su obredi (dromena) obuhvatali i hodanje kroz tamu, razne zastrašujuće prizore i iznenadni dolazak mista na osvetljenu livadu. Ali, Temistijevo svedočenje je iz kasnijeg vremena i pre odražava orfičke koncepte. six Iskopavanja Demetrinog svetilišta i telesteriona pokazala su da nisu postojale podzemne odaje u kojima bi misti mogli obredno da siđu u Podzemlje. 7 Pokušali smo takođe da inicijacijski obred rekonstruišemo na osnovu tajne formule, syntheme ili lozinke mista, koju je preneo Kliment Aleksandrijski (Protreptih II, 21, two): »Postio sam; pio sam kikejon; uzeo sam košaru i pošto sam znao da je upotrebim, stavio sam u korpu, zatim uzimajući iz korpe, premestio sam u košaru.